สร้อยสุมาลี

วันนี้....
............สร้อยสุมาลีเบ่งบาน
..ส่งกลิ่นหอมอบอวลละแวกบ้าน
ยามสายลม......กระซิบแผ่ว
กิ่งก้านเล็กๆที่เกาะกลุ่มเป็นเครืิอเถา
โยกไหว...โบกสะบัด
สะพัดละอองเรณูแห่งความหอมหวาน
พัดผ่านมาสู่ดวงจิตวิญญาณ
และอบอวลด้วยความรู้สึกนึกคิด

ห้องเก่า

ลมหนาวพัดพา....
หอบเอาความทรงจำเก่าๆกลับมา
วนเวียนเป็นภาพนิ่งที่ดูสงบกาย
แต่ซ้ำซ้อนด้วยจำนวนที่มากมายอย่างไม่คาดคิด
.............................................................
ปีที่เดินทางผ่านไป..........
จากวันเป็นเดือน...จากเดือนเป็นปี
แต่ละวันชีวิตไม่เคยหยุดนิ่งด้วยความยุ่งเหยิงเกี่ยวพันกับผู้คน
แต่ความรู้สึกไม่เคยเปลื่ยนแปลง
มันคงถูกกักเก็บไว้ในห้องลึกลับที่ลึกที่สุดในหัวใจ
ที่ๆแม้กระทั่งตนเองยังหวาดระแวงที่จะเปิดมันออกมา

ความทรงจำสีจาง

กาลเวลา

      

    

เธอเคยพูดว่า...

        กาลเวลาจะช่วยทำให้เราลืมทุกสิ่ง

        แต่ความเป็นจริง.........

        กาลเวลากลับทำให้เรารู้จักแยกแยะ

        ประเมินสิ่งที่มีค่า...เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีงาม

        ในขณะเดียวกันกับ...การถอดถอนสิ่งที่เลวร้ายให้ลดลืมไปจากใจ

         แม้ว่ามันจะยากเย็นเกินไปก็ตาม.......

วันนี้ฉันมีเธอ-สุเมธ&เดอะปั๋ง

ลำนำชีวิต

เวลาเราขาดสติ...........

ความนึกคิดทั้งมวลดับสลาย

เราใช้หัวใจ........

เดินทางไปกับลำนำชีวิตโดยไม่หยุดพัก

เราพานพบโลก....โลกที่มีความซับซ้อน

ซ่อนแม้กระทั่งหัวใจของตนเอง

สุเมธ แอนด์ เดอะปั๋ง ดอกไม้กับแจกัน

..คืน

แสงจันทราส่องสว่างกระจ่าง
....มองเห็นดวงดาวพริบลิบลับ
ถนนยามราตรีกาลเงียบสงบ
และหยุดนิ่งด้วยความระแวงอยู่ลึกๆ
....ว่าพายุฝนจะพัดผ่านมา...
กลบเกลื่อนแสงทองแห่งดวงจันทรา
และหมู่เดือนดาวยามค่ำคืน

สู่กลางใจเธอ(A Tu Corazon)-Rose Sirintip

ปั่น - A Tu Corazon (สู่กลางใจเธอ)

เมื่อสายลมแห่งคิมหันตฤดูพัดผ่าน...........

จิตวิญญาณธรรมชาติดูแห้งกร้านและกระวนกระวาย

..........มวลใบไม้ทอดถอนใจ

ปลดกายร่วง.......

.............ลงสู่ธารโศกอย่างแผ่วเบา

พรุ่งนี้....

หนึ่งวันที่ผ่านเข้ามา...เรารู้สึกได้ว่าเวลามันช่างเดินทางได้รวดเร็วเหลือเกิน

บางทียังไม่ได้ลงมือทำในสิ่งที่ตั้งใจ ....เวลาก็ล่วงเลยไป

บ่อยครั้งที่เราอิดออดและผัดวันที่จะลงมือทำสิ่งนั้นไป...วันแล้ววันเล่า

จนลืมเลือนและเก็บงำสิ่งนั้นไว้...จนเมื่อนึกถึงครั้งใดเราก็มักจะอ้างถึงด้วยเหตุผลเดิมๆคือไม่มีเวลา

.............................................................................................................

ในทิศทางตรงกันข้าม..............

เรามักนึกถึงความใฝ่ฝันในอนาคต ......เราอยากเป็นโน่นเป็นนี่...เราต้องทำสิ่งนั้นสิ่งนี้

รอให้เวลาและโอกาสของเรามาถึงก่อนแล้วความตั้งใจที่จะทำของเราจะประสบผล

............................................................................................................

วันนี้............

เรายังคงเหนื่อยหน่ายต่อกิจวัตรประจำวัน

ข้ออ้างยอดนิยมประจำใจคือเราไม่มีเวลาพอที่จะทำในสิ่งที่เคยตั้งใจไว้

พรุ่งนี้..........

เราจะรอให้เวลาเดินมาถึงเพื่อที่จะทำในสิ่งที่ตั้งใจ

..........................................................................................................

วันนี้....หรือพรุ่งนี้แตกต่างกันตรงไหน

เราเพียงแต่โกหกตัวเองไปวันๆว่าพรุ่งนี้จะต้องดีกว่า......

เราทิ้งเวลาในปัจจุบัน....ใฝ่ฝันถึงเวลาในอนาคต

เราเป็นคนทำลายความตั้งใจของตัวเราเอง

..................................................................................................

คนที่รัก...คนที่ใช่

ความรักเป็นสิ่งที่อธิบายตามหลักการใดๆได้อย่างยากลำบาก

บางทีไอ้เรื่องที่ใครต่อใครบอกว่าง่าย...มันก็ดูหนักหนาสำหรับคนบางคน

คนที่เรารัก.....จนแทบจะอยากใช้ชีวิตที่มีอยู่ร่วมกัน

บางทีพอช่วงเวลาเลยผ่านไป... ไม่อยากบอกว่าเปลื่ยนใจ

แต่เป็นในสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้มันปรากฏออกมา

..............................................................

ความรักดูจะไม่เพียงพอ หรือมันอาจเปราะบางเกินไป

โลกของความเป็นจริงที่วิ่งตามเป็นเงาไม่มีวันหลุดพ้น

เมื่่อหันมาเผชิญหน้ามันก็เล่นตลกกับความรักของเราซะแล้ว

..............................................................

คนบางคนอาจบอกว่า.........

เอาวะ!! ลองชนกับความเป็นจริง เพื่อความรักดูสักตั้ง

จะอินกับบทพระเอกในนิยายหรืออยากทำตามความรู้สึกของตนเองก็สุดแล้วแต่

เมื่อเวลาผ่านไปบางคนอาจโชคดีที่โชคชะตาและความมุ่งมั่นประสบผล

แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า มีอีกหลายคู่หลายคนที่เกิดแผลในใจที่ความทรงจำไม่อาจเยียวยา

.............................................................

สำหรับผม.........

ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม แต่ดูแลได้อย่างยากลำบาก

ลำบากต่อการประคับประคองความเปราะบางของมัน

............................................................

คนที่รัก......

คนที่ใช่.....

................อย่าถามผมเลยว่าจะผมจะเลือกใคร

เพราะสุดท้ายคุณคงไม่ได้คำตอบอะไร

................เพราะผมไม่รู้จริงๆว่าจะตอบให้คุณพอใจได้อย่างไร

ในเมื่อเราต่างอยู่ในเส้นทางที่ขนานกัน

Home-ปั่น ไพบูลย์เกียรติ

ห่างไกลเหลือเกิน ธีร์ ไชยเดช.wmv

ก้อนหินละเมอ ธีร์ ไชยเดช

pause พอส - เหงา

MV ทะเลสีดำ (ลุลา feat. ต้า พาราด็อกซ์)

[Official MV] Lazy Sunday เพิ่งจะรู้ feat. แพรว

เธอคือดวงใจของฉัน OSTดวงใจอัคนี ช่อง3

[MV] ให้รักเดินทางมาเจอกัน - ปาล์ม Instinct

ความรัก....ที่เป็นทุกข์

ความรัก..........
           คงจะไม่มีใครปฏิเสธ....ความรัก
ไม่มีใคร....ที่จะไม่ชื่นชม และแสวงหาช่วงเวลานั้น
...............................................................
ในช่วงเวลาแห่งความรัก
............ดอกไม้ดูจะเป็นตัวแทนของความสดชื่น สดใส  และอิ่มเอมในการเติมเต็มความรักในหัวใจ
แต่ในช่วงเวลา.....ที่ความทุกข์จากความรักเดินทางผลัดเปลื่ยนเข้ามา.......
.......ดอกไม้ดอกเดิมกลับเป็นสิ่งตอกย้ำให้ความทุกข์แต่งแต้มลงบนกลีบดอกไม้......
..............................................................................
น่าสงสาร..........
 ......ที่ดอกไม้  ถูกแต่งแต้มสีแห่งความทุกข์
น่าสงสาร..........
........ที่ความทุกข์บั่นทอนเสรีภาพในหัวใจ
..................................................................
ที่จริง...............
ธรรมชาติ ของดอกไม้.........
ธรรมชาติ ของความรัก...........
........เป็นสิ่งที่สวยงาม และเกิดดับอยู่ในใจทุกคนเสมอ
อย่าคาดหวัง.......อะไรให้เป็นทุกข์ไปเลย

ความรัก

      
  ความรัก.............
เป็น.............สิ่งสวยงามที่คนส่วนมากต้องการและไขว่คว้า
แต่คุณค่า.....และสัจธรรมของความรักคืออะไร?
...........................................................
คนบางคน..............
..................บอกว่า.......เมื่อมีความรักแล้วต้องแสดงออกเพื่อให้อีกฝ่ายรับรู้...........
และทำทุกวิถีทาง เพื่อได้รับความรักตอบกลับมา
.............................................................
การแสดงออก........เพื่อให้อีกฝ่ายรับรู้
ทำทุกวิถีทาง.........เพื่อให้ได้ความรักตอบกลับมา
...............................................................

นี่คนเรา.....มองเพียงภาพที่ปรากฏต่อสายตาเราเท่านั้นจริงๆ
......................................................
.............ความรัก...........ที่ต้องการ...การยึดเหนี่ยวครอบครอง เป็นความรักที่เป็นสุขแล้วหรืออย่างไร
..........................................................................................
ธรรมชาติของความรัก..........ต้องการการพึ่งพิง
ชื่นชมความงามของความรัก.........และให้อิสระต่อการเรียนรู้ระหว่างกัน
นอกเหนือไปจากนั้น.............จะมีคุณค่าใดถ้าคุณเอาความรู้สึกคุณไปกักกันอยู่ในวังวนของความยึดถือ
...................................................................................................................................

ดอกหญ้า.....ต้นไม้ใหญ่

ในชีวิตของคนแต่ละคน.............
อาจจะมีความหวัง...ความฝันที่แตกต่างกัน
คนบางคน....มุ่งมั่นเลือกที่จะเป็นไม้ใหญ่
....ที่ยืนหยัด ...ยืนอยู่อย่างมั่นคง แต่เดียวดาย
พอใจในการเติบโต และแผ่กิ่งก้านสาขาของกลุ่มใบ
ครอบคลุม  หรือปิดบัง...ไม้พรรณอื่น
อาจจะตั้งใจหรือไม่.....
แต่สุดท้าย...ความยิ่งใหญ่
ให้ทั้งร่มเงา.......และบั่นทอนการเติบโตของไม้ที่อยู่ใกล้เคียง
...............................................
คนบางคน......พอใจในการเป็นดอกหญ้า
ที่เกาะกลุ่มกัน อาจไม่มีความหวัง ความฝันที่ยิ่งใหญ่   หรือเรียกได้ว่าไม่มีคุณค่าในสายตาใคร
แต่พอใจในการมีอิสระที่จะเติบโต หรือมีจังหวะที่จะร่ำลาโลกไปอย่างทันท่วงที
........................................................................................................
ความพึงพอใจของคนแต่ละคน..........................
อาจแตกต่าง..................และไม่มีรางวัดใดที่จะประเมินคุณค่าของสิ่งใดได้
เพราะต่างมีชีวิต.......................
มีอิสระในการเลือก.....................ที่จะเติบโตตามทัศนคติและมุมมองของตน
...................................................................................................
อย่าเอาการเปรียบเทียบไปทำร้ายหัวใจของใครอีกเลย

ลมหนาวและดาวเดือน

ความห่างเหิน....N.1

                                                          














บางที...การห่าง....ช่วยทำให้เรามองภาพนั้น
.....ชัดเจนขึ้น
มองเห็นรายละเอียดที่เคยมองข้าม...หรือตกหล่นไป                 ...................................................................
บางที...ความห่างเหินก็ช่วยทำให้เราเข้าใจ
..ว่าสุดท้าย...เราก็ไม่ได้มีความสำคัญกับใคร..........
......แล้วทำไม...................
ต้องยึดกับความรู้สึก............
..............................ผูกพัน

กาลเวลา...

      


ต้นไม้.............
...........หยัดยืน......เดียวดาย
สายลม.....พายุฝน......ผ่านมา..แล้วผ่านไป
เหลือแต่หยาดหยดน้ำ...ที่ล้อเล่นอยู่กับกิ่งก้าน..ใบ
ก่อนที่จะสลายหายไป...ตามกาลเวลา

web ร้าน

  

                              
                           www.hmongbag.com
                                    
                                  webฯ ของร้าน  นำเสนอสินค้าปักมือชาวเขา,ผ้าไหม,ผ้าพันคอ
                         ....นอกจากการนำเสนอสินค้าแล้ว ยังตั้งใจนำเสนอเรื่องราวชีวิต..ผ่านมุมมองของเรา
                         คนผลิตงานที่มองเห็นเรื่องราวชีวิต .....ของผู้คนผ่านผืนผ้านั้น
                         เพื่อ..การเรียนรู้ที่จะเข้าใจซึ่งกันและกันมากขึ้น
                        

...คน....กับการตัดสิน...คน

..........คุณตัดสินคนอื่นจากสิ่งไหน..........................
..........ความรู้
..........ฐานะ
..........ชาติตระกูล
..........จิตใจ
..........ปัญญา
............................................................................................................................
การตัดสินคนอื่น...เป็นเรื่องยากไปไหม
.....ทำไมคุณไม่ฟังเสียงจากหัวใจ และเริ่มเรียนรู้สิ่งที่อยู่รอบๆตัว

...เรื่องเดิมๆ

พยายามจะอยู่คนเดียว ....พยายามไม่สนใจ
พยายามไม่เป็นอะไร........ทำตัวเองให้แข็งแรง
แต่....ความรู้สึก  ก็ยัง..ยังเหมือนเดิม
ต่อให้ทุกอย่าง... ทุกอย่างจะเปลื่ยนไป
....ทำไมต้องเสียน้ำตา  อย่างง่ายดายให้กับเรื่องเดิมๆ
รู้สึก.........ไม่เข้าใจตัวเองสักที
บางทีไม่รู้ทำไม...ต้องเป็นคนที่อ่อนไหวทุกที
ร้องไห้.....กับเรื่องเดิมๆอย่างนี้
พยายามดูแลตัวเอง........ พยายามหลุดพ้นไป
พยายามจะทำยังไง ........ใจมันยังไม่แข็งพอ
กับ...ความรู้สึก..ที่ยัง..ยังเหมือนเดิม
ต่อให้ทุกอย่าง..ทุกอย่างจะเปลื่ยนไป
............................................................
............................................................

ร้องไห้ง่ายๆกับเรื่องเดิมๆ

ตะกอน

กลุ่มก้อน.....ฝุ่นละออง....

  ปลิว...ปลิว..ปลิว...

      .....ปลิว....ปลิว...

          ....ปลิว......

        ..... ...... ..... .....

        ....ตกค้างอยู่ในใจ

        .......ตกตะกอนอยู่ในวิญญาณ

ความรู้สึก

   เธอ..เคยรู้สึกท้อและหมดเรี่ยวแรงบ้างไหม
 ถ้าสิ่งที่ทำไปแทบไม่มีความหมาย หรือมีคุณค่ากับใครแม้แต่คนเดียว
ทั้งที่ใช้ความพยายามจนสุดกำลัง ใช้เรียวแรงและกำลังใจที่สู้บ่มเพาะขึ้นมา
สุดท้าย....ไม่ว่าจะใช้ถ้อยคำใดมันก็มีความหมายอยู่ืั้ที่..ไม่มีค่าเพียงพอ
...........................................................
                       ...........................................................
                        ฉัน....ใช่ฉันเป็นคนเข้มแข็ง
                       แต่หมดแรงและเหนื่อยล้าต่อการเดินทาง...
                       ..........................................................
                       ฉัน...อาจหลอกตัวเอง..ว่าฉันเข้มแข็ง
                       แค่หมดแรง..และเหนื่อยล้าต่อการเดินทาง
                       .........................................................